Znajdująca się w Bilgewater Biała Przystań wzięła swą nazwę od grubej warstwy ptasich ekskrementów, pokrywających ją od jednego krańca aż po drugi, czego można się było spodziewać po miejscu wiecznego spoczynku. Miejscowi bowiem nie grzebali zmarłych, lecz oddawali ich morzu. Zbiorowy grób wrzuconych do wody umrzyków zanurzony był w zimnych głębinach, a miejsce to znaczyły setki kołyszących się na falach cmentarnych boi. Niektóre z nich nosiły jedynie imię zmarłego, inne stanowiły wymyślne posągi nagrobne, przypominające kształtem wznoszące się krakeny czy biuściaste morskie dziewki.

Rzeźnicze Ostrza powiesiły Kawkę za szczękę na zardzewiałym rożku szkutniczym i zostawiły na pastwę nabrzeżnych padlinożerców. Był to siedemnasty zamordowany członek gangu, którego tej nocy widział mężczyzna w kapturze.